Wystawa twórczości Anny Bilińskiej w Muzeum Narodowym w Warszawie już została zamknięta. Miała bardzo dobre recenzje. Zewsząd dochodziły entuzjastyczne głosy widzów. Podziw dla Artystki i zachwyt jej dziełem mieszały się z pogłębioną refleksją nad sytuacją kobiety w XIX wieku. A ja w wyobraźni przywołuję po raz kolejny jej Portret własny (niedokończony) w kolorze starej fotografii…
Jesienne wieczory to dobry moment, żeby na chwilę się zatrzymać, wyciszyć i zwrócić uwagę na wciąż zmieniającą się przyrodę. Takie zmiany artyści często ukazywali w swoich dziełach. Dzisiaj pokażę wam obrazy, których wspólnym elementem jest orka – motyw jakże często występujący w twórczości najważniejszych polskich malarzy.
Nadeszło lato. Wybieramy się na wakacje, w bliższe i dalsze podróże, albo zostajemy w domu, pielęgnujemy ogródki, kwiaty na balkonie. Wędrujemy, organizujemy rowerowe wyprawy. Co dają nam te chwile? Słońce, świeże powietrze, kąpiel w morzu, chłód lasu, wiatr na policzkach… Chcemy z tego wszystkiego skorzystać. To dobry czas, żeby pomyśleć o naturze, przyjrzeć się jej z bliska. Również w sztuce.
Wiele lat temu wybrałam się na wystawę Sztuka wszędzie prezentowaną w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki. Wtedy po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością Efraima i Menasze Seidenbeutlów. Jedyny ich obraz prezentowany na wystawie – Widok z okna – zrobił na mnie tak niesamowite wrażenie, że postanowiłam dowiedzieć się o malarzach bliźniakach czegoś więcej.
Kiedy myślę o obrazach Eugeniusza Zaka, przed oczami roztaczają się sielankowe pejzaże nasycone cudownymi kolorami. Pojawiają się tajemnicze postacie wieśniaków, grajków i wędrowców. Jednak w bogatej i łączącej wiele wątków twórczości malarza znajdziemy także realistyczne portrety i stylizacje inspirowane włoskim renesansem. Zapraszam do lektury artykułu z cyklu Artyści żydowscy w MNW.
Czasami to, co dla jednych jest kanonem, dla innych jest nie do przyjęcia. Tak było z pracą Natalii Lach-Lachowicz Sztuka konsumpcyjna. Jej obecność w Galerii Sztuki XX i XXI wieku w Muzeum Narodowym w Warszawie dla jednych była oczywista, dla innych – oburzająca.
Czarno-białe kwadraty – dla współczesnego odbiorcy wyglądają trochę jak QR kody. Poza tym głowa pełna pytań. Dlaczego tylko dwa kolory? Czy są ręcznie malowane? Czy układ kolorów i figur jest przypadkowy czy wręcz przeciwnie? Szukamy nawiązań, próbujemy odgadnąć koncepcję.
Wchodząc do Galerii Sztuki Średniowiecznej przenosimy się w czasie i w przestrzeni do piętnastowiecznej świątyni. Przyciemnione światło, cisza. Z ciemności wyłaniają się wyrzeźbione w drewnie 500 lat temu postaci świętych, piękne Madonny, cierpiący na krzyżu Chrystusowie. Panuje atmosfera tajemniczości i świętości. Po krótkim spacerze naszą uwagę przykuwa złoty jednorożec. Jak on się tu znalazł?
Z jakimi kwiatami kojarzy Wam się listopad? Na pewno odpowiecie, że z chryzantemami i oczywiście będziecie mieli rację. Chryzantemy – inaczej złocienie, są symbolem zbliżających się listopadowych dni, poświęconych zmarłym. A jak ma się sprawa z przedstawieniem tych kwiatów przez malarzy i malarki? Sprawdźmy!
Korespondowała z papieżem, jej obrazami zachwycał się Michał Anioł, a Anton van Dyck przejechał całą Europę, by wysłuchać jej malarskich wskazówek. Sofonisba Anguissola – pierwsza europejska malarka, która zdobyła międzynarodową sławę – przez stulecia zapomniana, teraz wraca do łask.