Gabinet Fotografii w Muzeum Narodowym w Warszawie to miejsce do odkrycia – dla tych, którzy jeszcze tu nie byli, a dla tych, którzy zajrzeli tu choćby raz jest miejscem do ponownych odwiedzin. Gdybym miała użyć tylko trzech słów by go opisać, byłyby to: nieoczywisty, niepozorny, niezwykły. Dlaczego właśnie te słowa najlepiej oddają jego charakter?
Będzie o książkach i o wystawie, lecz zacznę od obrazu. Jest w Muzeum Narodowym w Warszawie nokturn, który od zawsze mnie przyciąga. Przedstawia góry. Za każdym razem, gdy przechodzę obok, myślę, że człowiek, który go namalował, naprawdę rozumiał przyrodę, jej trwanie, moc i tajemnicę. Ten obraz to Pejzaż zimowy z Tatr, a malarz – Stanisław Witkiewicz. Wrażenie często przekłada się na zainteresowanie, a ono z kolei – na potrzebę dowiedzenia się czegoś więcej. Tak było i w tym przypadku.
Udział w życiu Muzeum Narodowego w Warszawie i jego wsparcie jest jedną stroną medalu, ale ponieważ medal ma dwie strony, to drugą są benefity płynące z bycia wolontariuszką lub wolontariuszem. Mogą oni wziąć udział w oprowadzaniach kuratorskich do wystaw czasowych, dlatego ochoczo skorzystaliśmy z tej możliwości i wysłuchaliśmy opowiadania o wystawie Arkadia, które poprowadziła dla grupy wolontariuszy kuratorka wystawy dr hab. Agnieszka Rosales –Rodríguez.
Od 21 czerwca do 24 września 2023 w Gabinecie Fotografii prezentowana była Fotografia Industrialna. To piąta odsłona gabinetu, zapoznająca widza z medium, które jako jeden z kluczowych XIX- wiecznych wynalazków, idealnie spełniał[o] funkcję rejestrowania intensywnych zmian w ówczesnym świecie, ich promowania i afirmacji.[i] Wejście w nieco przyciemnioną, maleńką salę, gdzie prezentowane były fotografie miasta z końca XIX wieku z jego niedoskonałościami i pięknem, było dla mnie fascynujące. Jak zauroczona przyglądałam się zdjęciom przedstawiającym proces powstawania warszawskich mostów, który nie był wcale prosty. Przez długi czas Warszawa nie miała stałych przepraw przez rzekę. Najpierw dlatego, że nie umiano budować trwałych mostów, a później przeważały względy strategiczne.
Pozwólcie po raz kolejny zaprosić się na wystawę do Gabinetu Fotografii, tym razem, aby podziwiać XIX- i XX-wieczne tableau. Oryginalne, czasem bardzo bogate, innym razem skromne, zawsze unikalne – tableau były wyjątkową pamiątką i dowodem uznania wobec osób, które połączyła praca, nauka, wspólne przedsięwzięcie lub po prostu przyjaźń. Dla współczesnych stanowią źródło wiedzy wszelakiej – od historii, poprzez architekturę przedwojenną, stosunki społeczne aż po historię mody. Nie sposób w tym miejscu opisać wszystkie tableau, które można zobaczyć na wystawie, dlatego skupię się na kilku wybranych, z nadzieją, że zachęcę Was do wizyty w Gabinecie.
Trwająca do początku marca wystawa Przesilenie. Malarstwo Północy 1880-1910, prezentująca szeroki przekrój sztuki krajów nordyckich, sprawiła, że postanowiłyśmy prawie całą redakcją wybrać z niej najpiękniejsze, naszym zdaniem obrazy. Każda z nas wskazała takie dzieło, które najbardziej współgra z jej wrażliwością i spojrzeniem na sztukę. Co ciekawe, żadne z nich się nie powtórzyło! Zapoznajcie się z naszym zestawieniem, może wśród tych obrazów znajdziecie swój ulubiony?
Czy widzieliście już najnowszą wystawę plakatów ze zbiorów Muzeum Plakatu w Wilanowie? Nie musicie nawet wchodzić do budynku, ponieważ plakaty znajdują się… na ogrodzeniu gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie.
Poznański Okrąglak, para nudystów na plaży w Chałupach, obok cerkiew w Białym Borze, Pacanów ze słynnym koziołkiem i kopalnia w Bełchatowie – gdzie w jednej przestrzeni można zobaczyć tak różne miejsca? Otóż w Muzeum Plakatu w Wilanowie na wystawie Polska. Ryszard Kaja (1962-2019).
Zimna rewolucja w Galerii Zachęta to wystawa, która kompleksowo – za pomocą malarstwa, rzeźby, grafiki, filmu, fotografii oraz wzornictwa – opowiada o społeczeństwach Europy Środkowo-Wschodniej czasu wielkich przemian, lat 50. XX wieku. Wyłania się z niej obraz człowieka mierzącego się z surową codziennością, który ulega dynamicznym procesom politycznym i ponosi emocjonalne koszty udziału w narzuconych przez władzę scenariuszach w duchu socrealizmu. Wybór prezentowanych prac daje nam szansę, abyśmy zobaczyli sztukę tego okresu w nieznanym dotąd świetle, odczytali ją jako zjawisko różnorodne i otwierające się na nową interpretację.
Znamy go przede wszystkim jako wybitnego rzeźbiarza, ale czy przypuszczaliśmy, że był równie znakomitym malarzem? Xawery Dunikowski – bo o nim mowa – zaskakuje swoją wszechstronnością w dziedzinie sztuki. Dzięki temu możemy podziwiać w Królikarni, oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie, przejmującą wystawę jego malarstwa.