Już od pięciu lat wolontariusze są częścią Muzeum Narodowego w Warszawie. Początkowo kilka osób nieśmiało pomagało przy różnych wydarzeniach, dziś to wielka grupa, która realizuje własne projekty, organizuje spotkania, na których wolontariusze dzielą się wiedzą, a także prowadzi tego bloga. Z czasem wolontariusze nie tylko stali się bezcenną pomocą , ale też stworzyli niezwykłą społeczność osób pełnych energii, zaangażowania i zamiłowania do sztuki. Ale zacznijmy od początku….
Wystawa Biedermeier w Muzeum Narodowym w Warszawie cieszy się dużą popularnością, a informacje o niej można znaleźć w serwisach informacyjnych, na blogach i w prasie. Postanowiłam więc nie powielać pracy innych autorów, a skupić się na eksponatach, które mnie zaskoczyły najbardziej.
Moja pasja zwiedzania świata pognała mnie na portugalską wyspę Maderę. Z wielkim zachwytem oglądałam wspaniałe krajobrazy, słynne lewady, pierwotne lasy laurowe, przepiękne pomarańczowe strelicje, cudowne niebieskie hortensje i inne cuda przyrody maderskiej. Brakowało mi jednak kontaktu z artystycznymi dziełami człowieka – poszukując ich zawędrowałam więc do Muzeum Sakralnego w stolicy Madery – Funchal.
Czym są starodruki? Skąd się wzięły w naszym Muzeum? Jakie trudności napotykają kuratorzy chcący je eksponować? Odpowiedzi na wszystkie te pytania znajdziecie w rozmowie z Pauliną Miś, pracującą w muzealnej bibliotece.
Gdzie i kiedy wynaleziono pismo? Kiedy papier wyparł pergamin? Czy Gutenberg wynalazł druk? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziesz w Książce Keitha Houstona.
Wydaje się, że w tak poważnej instytucji jak Muzeum Narodowe powinniśmy oglądać dzieła sztuki stworzone z tradycyjnych materiałów. Jednak ku radości najmłodszych zwiedzających w Galerii Sztuki XX i XXI Wieku czeka na nas rzeźba z… klocków Lego!
Zacznijmy od zagadki: który kraj słynie z flamenco, torreadorów i paelli oraz jest ojczyzną Pabla Picasso, Salvadora Dali, Joana Miró i Francisco Goyi? Oczywiście – Hiszpania. W tym roku miałam okazję podróżować po tym pięknym i słonecznym kraju. Spośród wielkiej ilości ciekawych miejsc wyróżniają się dwa niezwykłe muzea.
Jest taka powieść filozoficzna Erica Emmanuela Schmitta pod zbliżonym tytułem, ale nie będę jej tutaj recenzować. Choć jest to kuszące, bo w końcu główny bohater też na swojej drodze spotyka artystę i to – w sposób decydujący – zmienia jego życie. W zamian opiszę swoje doświadczenia z pracy na wystawie Laury Limy, zatytułowanej „Pokój i pół”, zaaranżowanej w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim.
Dla ścisłości – nie, nie jestem kuratorką (choć i ta, ciekawa postać, pojawi się w tej historii), jestem … częścią obrazu.
Rzadko zdarza się, aby muzeum otwierało nową filię. Kiedy jednak tak się dzieje, na pewno warto się tam wybrać. Oznacza to bowiem, że możemy zobaczyć to, co do tej pory schowane było w muzealnych magazynach.
W tym roku mija 5 lat odkąd zorganizowano wolontariat w Dziale Edukacji Muzeum Narodowego w Warszawie. Przez ten czas czerwone koszulki na stałe wpisały się w muzealny krajobraz, a obecność wolontariuszy stała się codziennością. Jubileusz to czas podsumowań, ale również moment wyznaczania kolejnych wyzwań i celów. W najbliższym czasie poświęcimy kilka wpisów na opowieść o tych 5-latach. Zaczniemy od podstaw…